invitamentum

invītāmentum, i, n. [id.], an invitation.

I.

Lit. (post-class.):

filia invitamento matris suae circumlata,

App. Mag. p. 322, 39; id. M. 1, p. 103, 40.—

II.

Trop., an allurement, incitement, inducement:

invitamenta naturae,

Cic. Fin. 5, 6, 17 fin.:

is (honos), autem, non invitamentum ad tempus, sed perpetuae virtutis praemium,

id. Fam. 10, 10, 2:

temeritatis,

Liv. 2, 42, 6:

sceleris,

Vell. 2, 67, 3:

pulchritudinem ejus non libidinis habuerat invitamentum, sed gloriae,

Curt. 4, 10, 24 (al. incitamentum): ad res necessarias, id. ap. Non. 321, 16:

invitamenta urbis et fori,

attractions, Cic. Sull. 26, 74.